Groene daken worden in Nederland, op bescheiden schaal, al decennia toegepast. Polderdaken zijn betrekkelijk nieuw. Het is een concept dat in 2013 door De Dakdokters is bedacht. Friso Klapwijk, een van de oprichters van het bedrijf ziet de zwarte bitumendaken als de verteerde rokerslongen van de stad. Zijn bedrijf heeft als missie de stedelijke omgeving weer gezond te maken met water en groen. Door de laag water en planten die het Polderdak over de onderconstructie legt, ontstaat een schaduwlaag die ervoor zorgt dat het gebouw een stuk minder warm wordt. Het Polderdak vangt niet alleen regenwater op, maar zorgt er ook voor dat minder water in het riool verdwijnt. ‘We gaan op een hele rare manier met regenwater om,’ zegt Klapwijk. ‘Regenwater is essentieel voor al het leven, maar zodra het regent in de stad weten we niet hoe snel we dat water in een buis moeten afvoeren. Meer dan 50 procent van het verharde oppervlak in de dichtbebouwde delen van de stad bestaat uit plat dak. Al die kubieke meters regenwater die op die daken vallen moeten allemaal door een beperkt aantal regenpijpen.’

Klimaatadaptief bouwen

Maar het tij lijkt gekeerd. Nu we steeds vaker de overlast ervaren van de klimaatverandering is het besef dat we klimaatadaptief moeten bouwen bij de meeste architecten wel doorgedrongen. Zo zijn in de omgeving van de Amsterdamse Zuidas inmiddels vele tienduizenden vierkante meters daken ‘ingepolderd’. Bij het Polderdak wordt onder de groene laag een extra laag gecreëerd om regenwater vast te houden. Onder de laag vegetatie zit een laag kratjes met een hoge holle ruimte, die al het water van regenbuien vasthoudt. Dit water wordt soms voor irrigatie aangewend, maar veelal gecontroleerd afgevoerd voordat er weer een regenbui aankomt. Hierdoor wordt de belasting op het riool verminderd tijdens een extreme regenbui. De afvoer van het overtollige water van het Polderdak is voorzien van een besturingssysteem dat gekoppeld is aan de weersverwachting. ‘De software maakt gebruik van de weersvoorspellingen van een meteorologische dienst en stuurt op basis daarvan een klepmechanisme aan,’ vertelt Klapwijk. ‘Je wilt regenwater niet onnodig lozen, maar ook niet te lang vasthouden. Als er bijvoorbeeld over drie uur een hoosbui wordt verwacht zet de software de klep alvast open. Het Polderdak is gedimensioneerd op de capaciteit van de regenwaterafvoeren en het riool. De software houdt ook een vinger aan de pols als het dreigt te gaan vriezen. Wanneer strenge vorst wordt voorspeld, is het zinvol om de klep alvast te openen, omdat bij te veel ijs op het dak de belasting te hoog kan worden.’