Een aantaI bedrijven heeft er zelfs een corebusiness van gemaakt: het schoonmaken van zonnepanelen. Logisch, want afhankelijk van de temperatuur en de mate van verontreiniging kan het efficiëntieverlies gemakkelijk oplopen naar zo’n tien procent. De sector kijkt dan ook met bovengemiddelde belangstelling uit naar de zelfreinigende coating die de Fraunhofer-onderzoekers onlangs presenteerden. Het belangrijkste ingrediënt van de coating is titaniumoxide, dat in zijn normale toestand water afstoot en druppels vormt die er gemakkelijk vanaf rollen. Wanneer het mineraal echter wordt blootgesteld aan uv-licht verandert het van toestand en trekt het juist water aan, waardoor het oppervlak nat blijft met een dun laagje water. Dit zorgt in feite voor een zelfreinigende coating. Stof of vuil dat zich overdag ophoopt, kan niet aan het oppervlak blijven kleven omdat het dunne laagje water het tegenhoudt. ‘s Nachts parelt het water op tot druppeltjes die er gemakkelijk afrollen en het vuil met zich meenemen. En als extra bonus: wanneer het titaniumoxide wordt geactiveerd met uv-licht vernietigt het organische moleculen, waardoor het oppervlak effectief wordt gesteriliseerd.

Trilcoating

Onderzoekers van de TU Eindhoven en de WUR presenteerden drie jaar geleden ook een coating die het oppervlak van zonnepanelen zelfreinigend moet maken. In tegenstelling tot de coating van Fraunhofer was de vinding van de Nederlandse onderzoekers niet gebaseerd op de oxidatieve eigenschappen van titaniumoxide onder invloed van zonlicht, maar op de werking van vloeibare kristallen. Deze kunnen namelijk met behulp van elektriciteit van vorm en functie veranderen, waardoor ze een trilling veroorzaken. Dankzij de coating kunnen ook de laklaagjes op zonnepanelen van tijd tot tijd trillen, waardoor vuil en zand van het oppervlak verdwijnen. In feite wordt het oppervlak daarmee zelfreinigend. Met name tijdens een periode dat het langdurig droog is, kan deze ‘trilcoating’  zijn nut bewijzen. Volgens Dick Broer, emeritus hoogleraar aan de TUe  worden deze coatings aan de technische universiteit nog steeds verder geoptimaliseerd. ‘Onderzocht moet nog worden of ze bijvoorbeeld langdurig zonbestendig zijn en bestand tegen (woestijn)zand dat tegen de coating wordt geblazen. Grappig is overigens wel dat de NASA belangstelling heeft getoond voor deze zonnepanelen op de Marsrover of vergelijkbare ruimtevoertuigen. Maar daar worden nog veel strengere eisen gesteld ten aanzien van duurzaamheid. Kortom, er is nog wat onderzoek te doen en andere toepassingen van de coating zijn wellicht wat dichterbij.’