Het nut van een goed ingeregelde installatie wordt door geen enkel installatiebedrijf in twijfel getrokken, maar de barrière tussen willen en doen blijkt erg groot. Dat is enigszins verklaarbaar: met het inregelen van een installatie is al gauw een dagdeel gemoeid en elk uurtje dat de installateur kan besparen, is mooi meegenomen. Niettemin is inregelen wel degelijk nodig, want niet alleen het energiegebruik maar ook het comfort is mede afhankelijk van het inregelen.

Sinds de introductie twee jaar geleden van het ‘Kleintje inregelen’; een handzaam boekje dat Isso en UNETO-VNI samen uitbrachten en waarmee de stappen van het inregelproces eenvoudig uiteen worden gezet, is er nog niet zoveel veranderd, concludeert Joep van de Ven van het Nijmeegse bedrijf CV Tuning. ‘Bijzonder jammer. Ik ben ervan overtuigd dat 99 procent van alle installaties beter kan functioneren; het binnenklimaat kan beter en er hoeft minder gas voor te worden verstookt.’ Goed inregelen voorkomt volgens hem bijvoorbeeld dat radiatoren die dichtbij de ketel zijn geplaatst te veel warmte afgeven. ‘Het is allemaal niet zo moeilijk, maar het kost wel tijd. In beginsel is het niets anders dan zorgen dat de radiatoren waar de druk hoog is wat meer worden geknepen. We hebben vastgesteld dat een huis met een verkeerd afgestelde badkamerradiator tot 10 procent meer energie gebruikt. Vooral in bovenwoningen met een badkamer op de bovenste etage en in de buurt van de ketel, is dat helaas vaak  de praktijk.’

Van de Ven vergelijkt het inregelen van een cv-installatie graag met het afstellen van een auto. ‘Eens per jaar controleert de monteur de kleppen, de bougies, de uitlijning, de bandenspanning en de samenstelling van het uitlaatgas. Als alles goed op elkaar is afgesteld, rijdt de auto zuinig en comfortabel. Bij centrale verwarming is het net zo. Goed ingeregeld wil zeggen dat door alle radiatoren voldoende water stroomt en dat het water op de juiste temperatuur is.’

Voorinstelmethode niet volledig

Isso-publicatie 56 – en dus ook het ‘Kleintje inregelen’ – gaat uit van twee methoden om ontwerpvolumestromen in te regelen: de  temperatuurmethode  en de gangbare (relatief eenvoudige) voorinstelmethode, die de voorkeur heeft. Deze laatste methode is gebaseerd op de berekening van het drukverlies in het leidingnet, waarmee de juiste standen van de inregelafsluiters worden bepaald. Van de Ven vindt de voorinstelmethode een prima instrument, maar niet volledig. ‘Net als bij de grote beurt van de auto zou daarna moeten worden gekeken of de instellingen goed zijn door de installatie te testen. En dat gebeurt dus niet bij het doorlopen van de opeenvolgende stappen in het stappenplan. Dat kan ook niet, want daarvoor is kennis nodig van de ∆T-methode. En die wordt niet gepropageerd. Sommigen beweren dat deze methode te duur is, te traag en dat daarvoor de installatie in vollast moet staan. Alle drie de stellingen zien niet waar. Onze temperatuurmethode – we noemen het de CV Tuning-methode, omdat we deze door de jaren heen zelf hebben ontwikkeld – is snel en goedkoop. Daarnaast staat de installatie bijna nooit in vollast.’

Het inregelwerk van CV Tuning heeft tot doel om met zo weinig mogelijk energiegebruik een zo goed mogelijk binnenklimaat te bereiken. Het bedrijf hanteert daarbij een tamelijk eigenzinnige theorie. Energiebesparing is volgens Van de Ven heel gemakkelijk te realiseren door op de eerste plaats afscheid te nemen van de ‘dwaze opvatting’ dat de temperatuur in onze woningen ‘s nachts niet lager dan 15 ˚C mag zijn.
‘Grote onzin,’zegt Van der Ven, ooit opgeleid als natuurkundedocent. ‘Er is maar één optimum en dat is wanneer de verwarming uit staat. Natuurkundig is dat heel eenvoudig te verklaren. Het kost aantoonbaar veel meer energie om in koude winters die 15 ˚C te handhaven, dan om ’s ochtends de woonomgeving in één keer op te warmen naar 20 ˚C. Het enige wat moet worden voorkomen, is dat er vorstschade optreedt. Om dat te verhinderen kan de thermostaat ook op 7 ˚C worden gezet.'