De informatie in deze Isso-publicatie is noodzakelijk om verwarmingsinstallaties in woningen en woongebouwen te ontwerpen. Dit geldt voor het te installeren vermogen per vertrek of voor de gehele woning of het woongebouw. De methode in publicatie 51 volgt hiervoor de norm NEN-EN 12831-1. Alleen voor het onderdeel ‘warmteverlies naar de buren’ wijkt de publicatie af van deze norm, door bij de warmteverliezen niet uit te gaan van lagere temperaturen naar alle buren tegelijk. De berekeningsmethode maakt onderscheid tussen woningen en woongebouwen die aan de nieuwbouweisen van het Bouwbesluit 2020 voldoen en woningen en woongebouwen van voor die tijd.

Verschillende berekeningsmethoden 

De berekeningsmethoden in de publicatie verschillen voor beide typen woningen of woongebouwen. De publicatie beschrijft 3 methoden:

1. Een verkorte methode voor het bepalen van het maximaal vermogen op basis van het schilverlies;
2. Een methode voor het bepalen van het vermogen dat men per vertrek moet opstellen; en
3. Een methode voor het bepalen van het maximaal benodigde vermogen voor individuele en/of collectieve aansluitingen.

Het vermogen dat men in een vertrek moet opstellen, bestaat uit twee bijdragen:

1. Warmteverliezen die altijd optreden, zoals transmissie door buitenwanden en infiltratie;
2. Warmteverliezen en/of toeslagen die niet altijd of niet altijd gelijktijdig optreden, zoals opwarmtoeslag of verliezen naar de buren).